NASA ontwikkelde Dichroic glas en paste het toe als gezichtsbescherming in ruimte pakken. Verschillende uiterst dunne laagjes van verschillende metalen (goud, zilver, titanium, chroom, aluminium, zirkonium, magnesium, silicone) worden op de oppervlakte van het glas aangebracht. Het glas wordt daarna onder extreme temperaturen vacuüm in een oven gebakken.

De ontstane plaat van Dichroic glas kan dan samengesmolten worden met ander glas in meervoudige baksels. Bepaalde golflengtes van licht zullen of door het glas heen schijnen of er door worden gereflecteerd, waardoor een reeks kleuren zichtbaar wordt. Als gevolg van variaties in het verhittingsproces kunnen individuele resultaten nooit precies worden nagebootst; elk stukje versmolten Dichroic glas is uniek en 2 stukjes zijn nooit volledig hetzelfde.

Het belangrijkste kenmerk van Dichroic glas is dat het een uitstralende kleur heeft en daarnaast een volledig andere reflexieve kleur. Verder wisselen deze kleuren af al naar gelang de hoek waaronder naar het glas wordt gekeken.